"Gazebo" kelimesi, genellikle bir bahçe veya park gibi açık alanlarda bulunan, dört tarafı açık ya da sütunlarla desteklenen küçük, kubbe veya çatı ile örtülmüş yapıyı ifade eder. İngilizce'de "gazebo" olarak geçen bu terimin kökeni tam olarak net olmasa da, 18. yüzyılda İngiltere'de kullanılmaya başladığı bilinmektedir. Latince "gaze" (bakmak) kelimesi ile "ebo" (gelecekte) ekinin birleşiminden türetildiği, dolayısıyla "bakılacak yer" anlamına geldiği öne sürülmektedir. Bu küçük yapılar, manzaraya bakmak veya dinlenmek için tercih edilen yerlerdir.
Mimarlıkta, gazebolar çoğunlukla bahçelerin estetik düzenini tamamlayan unsurlar olarak tasarlanır. Özellikle İngiliz peyzaj mimarlığında, geniş yeşil alanlarda bir odak noktası ya da sığınak olarak konumlandırılan gazebolar, doğayla bütünleşen yapılar olarak ön plana çıkar. Klasik biçimde ahşaptan veya taş malzemelerden inşa edilen bu yapılar, modern tasarımlarda çelik ya da cam gibi malzemelerle de yapılabilmektedir.
Tasarım açısından gazebolar, kullanıcılarına gölgede kalma, dinlenme ve dış mekânla bütünleşme imkânı sunar. Aynı zamanda manzarayı çerçeveleyen bir bakış noktası yaratır. Bu bakımdan gazebolar, sadece estetik bir öğe değil, mekânsal deneyimi artıran fonksiyonel bir yapı olarak da değerlendirilir. Özellikle parklarda, bahçelerde ya da geniş avlularda hem sosyal buluşma noktası hem de bireysel huzur alanı olarak kullanılmaları yaygındır.
Tarihi olarak Avrupa ve Asya kültürlerinde karşılığı olan gazebolar, örneğin Çin'deki "pavilion" ya da Japonya'daki çay evleri gibi farklı isimlerle, benzer işlevleri üstlenirler.
