Bir binanın veya yapının bir cephesinde, dört tarafı açık, genellikle üstü açık olan bir teras veya avlu türüdür. eyvanlar, özellikle i̇slam mimarisindeki geleneksel evler, saraylar, camiler ve medreseler gibi yapılarda bulunur. özellikle orta doğu ve i̇slam mimarisi geleneğinde görülen ve binaların tasarımında kullanılan belirli bir (bkz:mekan) türünü ifade eder. bu yapılar eyvanlar aracılığıyla açık hava ile iç mekanı birleştirirler.
eyvanlar, birçok farklı amaç için kullanılabilirler:
dinî i̇badet: camilerdeki (bkz:mihrap) alanı genellikle bir eyvan ile çevrilir ve cemaatin ibadetini yönlendiren bir odak noktasıdır.
toplantı ve sosyal alan: saraylarda veya hükümet binalarında eyvanlar, önemli toplantılar veya ziyafetler için kullanılır.
serinleme ve dinlenme: sıcak iklimlerde, eyvanlar serinlemek ve dinlenmek için kullanılır. açık hava ile iç mekan arasında geçiş sağlarlar.
örnekler:
ali qapu sarayı, i̇sfahan, i̇ran: bu ünlü saray, i̇ran’da safavi dönemi mimarisinin bir örneği olarak kabul edilir. sarayın en dikkat çekici özelliklerinden biri, dört katlı bir eyvan içeren büyük bir terasıdır. bu eyvan, şahın halka hitap ettiği ve eğlencelerin düzenlendiği bir yer olarak kullanılırdı.
süleymaniye camii, i̇stanbul, türkiye: mimar sinan tarafından tasarlanan süleymaniye camii, dört büyük eyvana sahip bir camidir. bu eyvanlar, caminin iç mekanını aydınlatır ve cemaatin ibadetini yönlendiren birer odak noktasıdır.
eyvanlar, geleneksel i̇slam mimarisi ve orta doğu kültürünün önemli bir parçasıdır ve estetik ve işlevsel olarak önemli bir rol oynarlar. aynı zamanda bu yapıları incelemek, (bkz:i̇slam mimarisi) ve kültürünü daha iyi anlamak için önemlidir.
