17. ve 18. yüzyıllarda özellikle avrupa’da yaygın olan bir mimari tarzdır. dönemin tarihsel bağlamı: barok tarz, rönesans’ın ardından gelir ve 17. yüzyılın ortalarından 18. yüzyılın ortalarına kadar devam eder. bu dönemde katolik kilisesi’nin etkisi büyüktü ve barok tarz, kilisenin gücünü ve zenginliğini yansıtmak için kullanıldı.
dekoratif özellikler: barok mimaride dikkat çeken özelliklerden biri aşırı süslemelerdir. binalar genellikle büyük kabarıklıklar, heykeller, sütunlar, kabartmalar ve altın varak gibi süslemelerle doluydu. bu aşırı süslemeler, zenginlik ve görkemi vurgulamak amacıyla kullanıldı.
asimetri ve hareket: barok tarzda asimetri ve hareket önemli bir rol oynar. binaların cephe tasarımları genellikle simetrik olmayabilir ve karmaşık kavisler, eğriler ve kabarıklıklarla hareketlilik kazanırdı.
mekânsal düzenleme: barok binalar genellikle büyük, açık meydanlara veya sahalara bakan cephe tasarımlarına sahiptir. bu, binaların etrafındaki mekânı kullanma ve vurgulama amacını taşır.
dini mimaride kullanımı: barok tarz, özellikle katolik kilisesi tarafından yaygın olarak kullanıldı. bazilika tarzı kiliselerde, iç mekânlar genellikle büyük kubbe tavanlarla kaplanır ve yine aşırı süslemelerle doludur.
barok dönemin ünlü mimarları: barok tarzın gelişmesine katkıda bulunan ünlü isimler arasında gian lorenzo bernini, francesco borromini, ve christopher wren gibi isimler yer alır. bu mimarlar, barok tarzının farklı yönlerini geliştirdiler ve etkileyici eserler yarattılar.
barok’un sona ermesi: barok tarz, 18. yüzyılın sonlarına doğru yerini rokoko ve neoklasik tarzlara bıraktı. ancak, barok’un etkileri hala birçok bina ve eserde görülebilir.
barok tarzı, gösterişli ve dramatik bir mimari tarzı temsil eder. aşırı süslemeleri, asimetrisi ve hareketi ile tanınır ve genellikle dini binalarda ve saraylarda kullanılmıştır.
